O książce: 2003 / Jest to ostatnia część trylogii zapoczątkowanej książkami „Miecz czołgowy Kraju Sowietów” oraz „Tarcza powietrzna Kraju Sowietów”. Stanowi ostrą krytyczną analizę polityki partyjnego i politycznego przywództwa ZSRR w zakresie wyścigu zbrojeń w imię ustanowienia komunistycznej dyktatury na całym świecie. Druga połowa XX wieku była czasem bezprecedensowego rozwoju w potędze morskiej Związku Radzieckiego. Okręty nawodne i podwodne tego państwa, tradycyjnie uważane za „lądowe”, pojawiły się na bezmiarze Oceanu Światowego, demonstrując twierdzenia przywódców Kremla o dominacji morskiej. Pod względem szeregu wskaźników ilościowych (na przykład liczby okrętów podwodnych i łodzi rakietowych) flota radziecka przewyższyła resztę świata, ale ostatecznie znalazła się w ślepym zaułku, podobnie jak cała historia ZSRR od 1917 r. do 1991. prawdziwy obraz budowy floty radzieckiej kryje się we mgle licznych legend i mitów, zamaskowanych wszelkiego rodzaju „nieścisłościami” i jawnymi kłamstwami. Proponowana praca jest próbą obiektywnego spojrzenia na ten obraz. Opiera się na opublikowanych relacjach bezpośrednich uczestników opisywanych wydarzeń. Książka cieszy się dużym zainteresowaniem szerokiego grona czytelników.